سبك هاي معماري

اين سبك از معماري متعلق به معماري پيش از اسلام ايران مي باشد، تاريخ ايلام و ايران از آغاز به هم گره خورده چرا كه ايران زادگاه اصلي ايلاميان بوده است. در اين راه متاسفاه از معماري ايلامي اطلاع زيادي در دست نبوده و تنها مي توان به نقش مهرهايي كه مربوط به دوره اوليه ايلام بوده و يك نقش برجسته مربوط به نينوا كه در دوران آشوري بنا شده اشاره كرد.

بناهاي شاخص در معماري ايلامي 

محوطه قديمي زاغه در دشت قزوين، تپه سيلك كاشان، معبد چغازنبيل مربوط به دوران  ايلاميان، تپه هگمتانه و نوشيجان تپه در استان همدان از نمونه‌هاي  معماري ايلامي هستند. نمونه ديگر اين دوران، معماري مادي استودان‌ها است كه برخي از آنها را در دكان داوود در نزديكي سرپل ذهاب، در فخريك كردستان و… ميتوان مشاهده كرد.

سبك معماري ديكانستراكشن سبكي از معماري است كه توسط ژاك دريدا فيلسوف معاصر فرانسوي بنيان گذاري شد، او يكي از فلاسفه مكتب پساساختارگرايي است.

ديكانستراكشن در فارسي به معناي ساختارزدايي، شالوده شكني، بنيان فكني، ساختار شكني و بنيان فكني ترجمه شده است. چون عده اي از ساختارگرايان با عقايد ساختارگرايانه به مخالفت برخاستند و به مكتب ديكانستراكشن متمايل گرديدند، به اين مكتب  پساساختارگرايي نيز گفته مي شود.

ساختارگرايان معتقدند با استفاده از استدلال استقرايي و بررسي نظم پديده هاي مشابه و تكراري مي توان روابط پديده ها را كشف كرد و چون همه اعمال انسان از ضمير ناخودآگاه او شكل مي گيرد، اين تكرار و نظم در پديده هاي انساني وجود دارد، در حالي كه ديكانستراكشن ها معتقدند هر پديده و هر متني، ماهيت مستقل خود را دارد و هيچ دو فرد يا پديده مشابه و تكراري وجود ندارد.

در بيان معماري «حباب، معماري هواست: سازه بادي كه با عضو نازكي پوشيده شده و در حفره هاي ساختمان جاي گرفته و سراسر سازه از بالا تا پايين را پوشانده است؛ حباب ها فضاي نرمي را در داخل و سازه ي سختي را در خارج به وجود آورده اند كه سبب شده فضاي موجود و فضاي جديد با يكديگر تركيب شوند.». ايده ي حباب ها الهام بخش كاربرد خلاقانه ي مصالح بوده تا محيطهاي معماري حبابي كه تا به حال از لحاظ سازه اي طراحي نشده و يا فاقد كيفيت تجربي هستند.

تاريخچه معماري حبابي 

در سال ۱۸۸۷ – نه سال قبل از ساخت نخستين سازه المپيك در آتن توسط فيزيكدان لرد كلوين- چيزي كه كلوين از خود پرسيد اين بود كه اقتصادي ترين روش براي تقسيم كردن فضا به سلولهاي مساوي چيست تا كمترين سطح در بين آن ها ايجاد شود.