چرا زبان‌هاي مختلف دستور زبان يكسان دارند؟

دانشمندان پيشنهاد كرده اند كه اين به دليل زمينه هاي ژنتيكي خاص يا توانايي هاي شناختي است كه همه افراد دارند ، مانند گذر زمان كه به ما امكان مي دهد زمانهاي گذشته و آينده را توسعه دهيم. با اين حال ، نتايج يك مطالعه جديد دليل متفاوتي براي دستور زبان كلي ارائه مي دهد و آن اين است كه ما در مورد خود زبان صحبت مي كنيم.

استپ اسپرونك ، زبان شناس دانشگاه هلسينكي در فنلاند مي گويد: “در تكامل زبان ها ، صحبت درباره زبان يكي از راه هاي ايجاد اولين ساختارهاي پيچيده زبان است و با اين ساختارها مي توانيم گرامرهاي متفاوتي ايجاد كنيم.” به

در بسياري از زبانها ، نقل قول هاي غيرمستقيم ، همان جملاتي كه به طور غيرمستقيم آنچه را كه شخص مي گويد بيان مي كند ، مي تواند معاني جديدي ايجاد كند كه در دسته بندي هاي دستوري خاصي قرار مي گيرد ، نه اينكه كسي كلمات را به درستي بيان كند.

به عنوان مثال ، “او گفت كه مي رود” ممكن است به معني “ممكن است برود” يا “در شرف خروج” در برخي از زبانها باشد. اين نظرات اضافي جامع نيستند ، اما از آن مشتق شده اند.

محققان ادعا مي كنند كه گسترش اين معنا در برخي از زبانهايي كه از نقل قول هاي غيرمستقيم استفاده مي كنند رخ مي دهد و ممكن است با ساختارهاي دستوري مانند صورت (چگونگي گسترش چيزي در طول زمان) ، پاكت (بحث در مورد موقعيت هاي احتمالي) و موضوع (آنچه در مورد است) گفتاري) مطابقت دارد.

بنابراين ، به نظر مي رسد درك كلي ما از دستور زبان از صحبت در مورد ديگران تكامل يافته است. محققان از 100 زبان نمونه گرفتند و دريافتند كه نقل قول هاي غيرمستقيم در همه قاره هاي اصلي وجود دارد و صرف نظر از خانواده زبان يا مناطق مرتبط ايجاد شده است.

اسپرانك مي گويد: “مردم هميشه از اولين باري كه ياد مي گيريم صحبت كنيم در مورد افكار و عبارات ديگران صحبت مي كنند.”

اين فرهنگ تعيين كننده نگاه ما به جهان و افرادي است كه به آنها اعتماد داريم. اين پديده اي است كه براي وجود انسان بسيار مهم است و مي تواند اثري از خود بر زبانها بگذارد. نتايج تحقيقات ما نشان مي دهد كه اين فراتر از نقل قول هاي غير مستقيم ساده است.

محققان ادعا مي كنند كه استناد غير مستقيم منبع مهمي براي برخي از بخش هاي اصلي دستور زبان و معني برخي از افعال است. در واقع ، صحبت درباره زبان يكي از اولين نمونه هاي زبان پيچيده بود.

محققان توافق دارند كه فرضيه جديد تا حدي نظري است. رديابي توسعه زبان براي هزاران سال آسان نبوده است ، به ويژه اينكه مردم مدتها قبل از يادگيري نوشتن و نوشتن صحبت كردند.

با اين حال ، اين ايده جالب براي علاقه مندان به تكامل زبان است و هنگام نقل قول از ديگران در مورد آن فكر خواهيد كرد.

در آينده ، محققان به دنبال پيوند قوي تري بين الگوهاي استنادي غير مستقيم و دسته هاي دستوري خواهند بود.

اسپرينك مي افزايد: “فرضيه ما جايگزيني توضيحات شناختي دستوري سنتي نيست ، بلكه ارائه يك داستان جديد براي ظهور مقولات دستوري است كه توضيح آن به ويژه به طور سنتي دشوارتر است.”

اين يافته ها در مجله Frontiers in Communication منتشر شده است.

انتهاي پيام